Ապրում եմ մենակ, մարդկանց մեջ օտար,Նրանց աչքերը ինձ չեն ողջունում.Մարդկանց սըրտերը փակ են ինձ համարԵվ նրանց հոգին ձայնըս չի լսում… Իմ ընկերնե…

Քաղած վարդը թըփին ետ չի գա նորից.Ետ չի գա հավետ ժամն անցած օրից: Անցած կյանքըդ հիմա երազ է, մշուշ,Վիշտն ու սերդ անուշ` հուշեր են քնքուշ: Սիրտըդ մաք…

Վաղուց անցած-գնացած օրերից է այս վերհիշումը։Իմ բարեկամ մի ընտանիք Սիմոն անունով մի սպասավոր ուներ։ Սիմոնը տարիներից ի վեր ծառայում էր նրանց մոտ. գոհ …

Մի մրահոն աղջիկ տեսաՌիալտոյի կամուրջին,Հորդ մազերը – գետ գիշերվա,Եվ հակինթներ` ականջին: Աչքերը սև - արևներ սև,Արևների պես անշեջ,Գալարում էր մե…

Գիշերն երազով, զօրը կարոտով`Նազելի տեսքիդ մընացի անհաս.Աշխարհը հարբեց քո անուշ հոտով,Մենակ ես քեզնից մընացի անմաս: Ա˜խ, գոնե տեղըդ վարդեր ուղա…

Հայոց գեղջուկի ծավալուն արտե՛ր,Ավետարանի էջերի նմանԽնկաբո՛ւյր, օծո՛ւն, հավե՛րժ սրբազան,Թշնամու սրով հասկաբեկ արտե՛ր: Խոպան մնացիք` անտեր ամայի,Ակոսն…

Ձյուն է գալիս ու թախծալիրԾածկում դաշտերն ամայի. –Քնքո՛ւշ, քնքուշ ինձ սիրեիր,Ու նոր մեռած լինեի … Հեկեկայի սրտիս սրտումԱնունդ անո՛ւշ ու …

Արազի ափին բոստանըս լինի,Սալվի ուռ տընկեմ, վարդեր ու լալա.Հով ուռենու տակ քողտիկս լինի,Օջախիս միջին կրակ բոցկըլտա: Ու սրտով սիրած Շուշանս լինի,Օջախի…

Գերեզմանըս անհայտ լինի,Վերաս քամին շառաչե.Վերաս խա՛չ, քա՛ր թող չըլինի,Մենակ ուռին հառաչե: Ա˜Խ, աշխարհում մարդկանց ձեռենԽաչեր շա˜տ եմ, շա…

(Հրեական առասպել) Աստված՝ երկինք ու երկիր և բոլոր կենդանիներն ու բույսերը իր արարչական մի սոսկ խոսքով ստեղծելուց հետո` առավ անասունների ոտքի տակ ընկ…

Թե մարդ, թե հավք ընկեր ունի,Ես հա՛մ անտուն չոր գլուխ եմ,Հա՛մ էլ սիրտըս մեծ ցավ ունի, -Մեծ էս սարեն, խորն էս ձորեն: Դուն է՛լ կասես - ‹‹…

Հրամանները միշտ իջնում են վերևից,Պատ ու կտուր միշտ քանդում են վերևից,Թե որ կուզես տունըդ պահել մաս – մաքուր,Սանդուխքները լվանում են վերևից: 19…

Ագռավների գորշ թևերովԱշունն եկավ միգաբերԾաղիկ – սարե˜ր, երթաք բարով,Դո՛ւք էլ, զանգակ – աղբյուրներ: Ունայն քամին դուռս է ծեծումԴալո…

Եվ ես ապատում և անապատումԼուռ թափառում եմ` հոգիս ծանրացածԱնլույծ խոհերով, վշտով անպատումԵվ տենչանքներով տիեզերատարած:Եվ հանկարծորեն` պարզ ու աննսեմ,…

Տիեզերքի պերճ հյուսվածքն եմ,Իմ մեջ երկինքն է երգում.Բռնկում է սիրո հրդեհն,Վշտի հեղեղն աղմկում… Եթե հոգուս ճոխ երգերիցՄի մեղմ հնչյուն, նազելի՛…