Վառ երկինքը լուռ գիշերովԵրկրի կուրծքը համբուրեց.Աստղ-աչերը լցվան սիրով,Օվկիանոսը խոր երգեց: Ու՞ր է փախչում հոգիս անհունԱյս աշխարհի իրերից.Եվ իրերի ա…

Նրանք իմ կյանքը երազ դարձուցին –Կուսական մաքուր աչերը անո՛ւշ.Ցամաքած սիրտըս նորից լացուցին,Հոգիս վառեցին երգերով քնքո՛ւշ,Շուրջըս փռեցին աստղիկ …

<...> Հոգիս, բժիշկին էլ ասա, որ ինձ նամակ գրե. ի՞նչ եք անում, ո՞ր եք... Եթե այսպես շուտ ինձ մոռացաք, տարիներ հետո անունս իսկի չպիտի հիշեք նույն…

Ամեն գարունքին վառ ծաղկունանաց հետՆա սպասում էր իր կտրիճ որդուն.Ծաղկունքն են թոշնում վառ գարունքի հետ,Նա սպասում է նորից իր որդուն: Ա˜խ, ո՞ր ք…

Թռած սիրո զառ թևերով`Ես քեզ տեսա աստղերի մեջ,Աչերդ լի արևներով,Դեմքդ` շո՛ղ – շո՛ղ լույսով անշեջ: Գիշերն` անքուն, ցերեկն` երգով,Գերին դառա քո դ…

Անտես, անձայնՄի քարավանԳիշեր ու զորԿերթա˜, կերթ˜ա …Ողջ աշխարքըԿըտրորե,Փոշի կանե,Քամուն կուտա: Եվ հավիտյանԿերթա˜, կերթա&tild…

Սիրելի Շիրազ.Ստացել եմ սրտագին նամակդ. ներիր, որ ուշ եմ պատասխանում, այսօրն-վաղն էի ձգում. վերջապես այսօր գրում եմ, և մի երկու օրից հետո Երևան եմ գնո…

Ո՞ւմ սիրտն է հեծում մըռայլ գիշերինՁըմռան հողմերից ծեծվա՛ծ, տառապա՛ծ. –Այս գայլն է թըշվառ` լեռան լանջերինԴառն հեծեծում ցըրտահա˜ր, քաղցա&ti…

(9 մայիսի 1945) Մեր սուրը փառքով դրեցինք պատյան, -Մեծ հաղթանակի օրն է ցնծալից.Պարտվեց մահաշունչ ոսոխը դաժան,Երգեր են հորդում զվարթ սրտերից: Հոծ փ…

Ապա այն երգն ասա՛, երգիչ,Որ հեծեծանք է միալար,Այն սրտատանջ և մորմոքիչԵրգը երգիր ինձ համար։ Սիրտս լիքն է լուռ վշտերով,Շո՛ւտ, այն տխուր երգն հնչիր,Ե…

Եղբայրության կամ թե սիրոԽոսքը ես ձեզ չեմ ավետում, -Պատգամները չարի, բարվոՁեր ոտների տակն եմ նետում: Կյանքն է պայքա՛ր` գոռ ու դաժա՛ն,Ճզմի՛ր մարդուն և…

Մի օր տեսավ օտար թըռչուն՝Սոխակ կուլար կուց-կուց արուն, Ինչո՞ւ, ասավ, սոխա՛կ սիրուն,Ինչո՞ւ կուլաս կուց-կուց արուն. Ինչո՞ւ, մինչ ե՞րբ դու երերունՏը…

Ապրած իմ կյանքիցՄի սուրբ երազիԲուրմունքը մնացՍրտումս անմոռաց –Այն որ` ջերմ լացիԱռանց տանջանքի,Խորունկ սիրեցիԱռանց տենչանքի… 1907

(Նվեր «Մշակին») Հայը թեև շատ ցավ ունի,Բայց ողջ մեկ չեն նրա համար,Մինն է նրան միայն սիրելի,Նրա հոգուն, խելքին հարմար։ Առեք, ահա…

Եղավ՝ մի անգամ անտառի միջինԱրծիվն ու Կաղնին էսպես վիճեցին,Թե ո՜րն իրենցից շատ տարի կապրի,Ո՜րն է դիմացկուն ու պինդ ավելի: Արծիվն ասավ՝ ես. Կաղնին է…