Վեր է կացել հին վիշապը նոր թափով,Վեր է կացել վերջին մոլի տագնապով,Արյունըռուշտ, ոճիրներով ահավորՄահ է շընչում լեռներն ի վեր ալևոր։ Ու նրա դեմ ելած…

Եղբորս որդու` Իսահակ Իսահակյանի IԾառիս վրա մի գորշ թռչուն`Կտուցն առած թևի տակ`Կուչ է եկել ու …

Իմ հոգին տարագիր մի թռչուն`Մրրըկով զարնված, թևաթափ.Հողմերն են հեգ գլխիս շառաչում,Եվ ուղիս անհատնում և՛ անափ; Դու բյուրեղ բարձունքում մի երազ`Լուսազա…

Դո՞ւ ես, իմ սիրո՛ւն,Այն չըքնաղ ուրուն,Որ զըրկում է ինձԳիշերը քընից։ Դո՞ւ ես գըրկաբացՀայտնըվում հանկարծ,Ուզում ես գըրկել,Ու հանկարծ, մեկ էլԽավարի մ…

- Ի՞նչ պիտ լինեմ կյանքից հետո,Հարցում արի ես բնության:- Ինչ որ էիր կյանքից առաջ, -Այսպես տվեց ինձ պատասխան: 1932Փարիզ

Հաֆ-հա՛ֆ, հաֆ-հա՛ֆ,Ահա այսպեսՀաչում եմ ես,Հաֆ-հա՛ֆ, հաֆ-հա՛ֆ. Ու տունն այսպեսՊահում եմ ես։Թե գա մեզ մոտՄի հին ծանոթ,Մոտն եմ վազում, Պոչըս շարժում…

Դո՛ւ անցորդի պես քեզ միայն ըզգա՛,Եվ որպես ճամփորդ այս երկրի վըրա.Ազա՛տ հայացքով նայի՛ր ամենին,Եվ անվերջ քայլիր քո անհայտ ուղին:Սիրտըդ սրբազան վըշտով …

Որտե՞ղ է ընկածԱյն քարը հիմի,Որ հողիս վրաՇիրիմ պիտ լինի; Իմ թափառ կյանքում,Մարդ ի՞նչ իմանա,Չե՞մ նստել, թախծելԱյդ քարի վրա… 1909Երևան

Սիրելի Հովհաննես,Եվրոպա հասնելուցս մի քանի օր հետո ես քեզ մի բաց նամակ գրեցի - տանդ հասցեով, որ այն ժամանակ հիշում էի թիվը, տունը,– բայց պատասխ…

Երազիս մեջ ծովը տեսա,Ծովը լազո՛ւր ու անդո՛րր,Մենակ, մենակ, ափի վրաԸնկած էի վիրավոր … Ծովն էր հևում մեղմ ու թալուկ`Մտորմունքի մեջ անծայր;Եվ խո…

Ծիծաղախիտ Վանա ծովիՓոքրիկ գյուղից առափնյա,Ծովն է մըտնում գաղտագողիԱմեն գիշեր մի տըղա։ Ծովն է մըտնում առանց նավակ,Բազուկներով առնացիՋուրը ճողփում, …

Սիրում էի երբեմըն քեզ...Այժըմ ևս տակավինԻմ սրտումը դու ապրում ես,Բայց ոչ ուժով քո նախկին։ Առաջ հընչում էիր մաքուր,Որպես աղոթք իմ հոգում,Որպես սիրո…

Երկու ախպեր են լինում․ մինը՝ խելոք, մյուսը` հիմար։ Խելոք ախպերը միշտ բանեցնում ու չարչարում է հիմարին։ Էնքան չարչարում է, որ հիմարը հուսահատվում է, մ…

Դուրսը բուք է խիստ, գիշեր, ցուրտ ձմեռ.Շքեղ դահլիճում ջերմ ու լուսավառ,Պարում են, երգում, կատակում զվարթ:Բայց դո՛ւ, ընկե՛ր իմ, պառկել ես անզարդ,Ծանր հ…

Գիշերն երազով, զօրը կարոտով`Նազելի տեսքիդ մընացի անհաս.Աշխարհը հարբեց քո անուշ հոտով,Մենակ ես քեզնից մընացի անմաս: Ա˜խ, գոնե տեղըդ վարդեր ուղա…