Ժամանակով մի մարդ ու մի կնիկ են լինում։ Էս մարդ ու կնիկը իրար հավանելիս չեն լինում։ Մարդը կնկանն է ասում հիմար, կնիկը՝ մարդուն, ու միշտ կռվելիս են …

Արև բացվեց թուխ ամպերեն,Կաքավ թըռավ կանաչ սարեն,Կանաչ սարեն՝ սարի ծերեն,Բարև բերավ ծաղիկներեն. Սիրունի՜կ, սիրունի՜կ, Նախշուն կաքավիկ…

Մութն էր երկինքը. ոչ ոք չըտեսավԲնության գործը գիշերվա մթնում,Միայն առավոտ, երբ որ լուսացավ,Փայլում էր ցողը կանաչ դաշտերում։ Լուռ էր պոետը, թախիծը …

Ես ապրում էի մի փոքրիկ տան մեջ Առատ ու անփույթ,Աշխարհքն ինձ համար կըլոր էր անվերջ, Կեղևը կապույտ։ Նըրանից հետո աչքըս բաց…

Մխիթարությո՜ւն, սգավոր Վրաստան,Ինչո՞ւ է տխրել դեմքըդ այրական.Շարժված աճյունը հանգած պոետիՇարժե՞ց վերստին ցավը քո սրտի, Թե՞ նորա մըթին գերեզմանը խո…

Երբ խոսում էիր, պատմում էիր ինձ,Ես այն ժամանակ արբած քո շնչիցԵվ հափշտակված քեզ էի նայում.Իմ հոգին մենակ այն էր գրավում, Թե ինչպես էին շարժվում բոր…

Գանձեր ունեմ անտա՜կ, անծե՜ր,Ես հարուստ եմ, ջա՜ն, ես հարուստԾով բարություն, շընորհք ու սերՃոխ պարգև եմ առել վերուստ։ Անհուն հանքը իմ գանձերի,Սիրտս …

Ա Ես իմ մանկության գարունները անց եմ կացրել մեր սարերում։ Շատ էի սիրում իմ տատոնց տունը ու միշտ այստեղ էի լինում։ Իմ քեռիներից ամենից փոքրը՝ Ահմադը…

Այստեղ ահա կըբաժանվենքՄնաս բարյավ, սիրելի.Այսպես ես չեմ ցավել երբեքԴառնությունով սիրտս լի։ Այստեղ ահա քեզ թողնում եմԵվ չգիտեմ, ուր կերթաս.Կասկածնե…

Սըրտիս խորքերեն,Հովեն թե ծովենՄի ձեն եմ լըսում. Ո՛նց է մի աղջիկ Մեղմ ու հանդարտիկԱնվերջ արտասվում։Կոպիտ աշխարհ է,Մարդը միշտ չար է,Կյանք է կործանու…

Էյ աստղե՜ր, աստղե՜ր,Երկնքի աչքեր,Որ այդպես վառ-վառԺըպտում եք պայծառ․ Ժըպտում էիք դուք,Երբ ես դեռ մանուկԱշխույժ ու կայտառ,Ձեզ նման պայծառԹըռվռում է…

Կովկասի ամպած երկինքը պարզվեցՀեռու հարավում, շողակի նման,Հսկա Մասիսի գագաթը փայլեցՎիթխարի Կազբեկ սարի հանդիման. «Ողջո՜ւյն բարեկամ», Մ…

Հուսահատությունը տիրել է կյանքին.Մարդիկ տխրությամբ տանջվում են ահա,Իսկ ոգևորողն այս ծանր ժամինԼռել է արդեն, և հիվանդ է նա։ Անզգա մարդիկ, ձեր կրծքի…

Այս կրծքի տակ ապականված,Հեռու կյանքի ժըխորից,Դեռ մի հնչյուն կա պահպանվածԻմ մանկության օրերից։ Եվ երբեմն պատահում է,Որ հնչում է նա հստակ,Կյանքի ձայ…

Արի, եզը ջան, Ծիրան ջա՛ն.Հորովել ա՜, հորովել ա՜...Ոտիդ արա, ուսիդ արա,Կալը կալսենք, անձրև չըգա։ Տա՛ր, ման արա, ա՛ քեզ մեռնեմ,Դարման արա, ցավըդ առն…