...Ութ ամիս է ինչ թեմական դպրոցի վերակացու եմ։ Այս պաշտոնն ինձ համար գլուխ բերեց հոգաբարձու Ալայանի կինը, որ մի պատվական ու բարի տիկին է և, մի քիչ կ…

Իմ հերոսը մի մարդ էր, որ ապրում էր իր համար համեստորեն ու զգույշ, և հանկարծ մեռավ մի այնպիսի մահով, որ իրեն ճանաչողներին ու մոտիկներին թողեց մեծ վարա…

Վաղուց Ոսկերչյան եղբայրների վաճառատան կողքին ընկած էր շաքարի մի տակառ։ Ընկած էր երկու տան արանքում, նեղ մի փակուղում, ուր ոչ ոք չէր մտնում։ Ընկած էր …

Մեր կողմերում օգոստոսը մոռի ամենալավ ժամանակն է։ Ինչքա՜ն մոռ, հաղարջ կա մեր անտառներո՜ւմ... Ամեն մր| բացատ, մեծ թե փոքր, լիքն է մոռի թփերով։ Բայց ամ…

Ես մի քիչ ռոմանտիկ բնաւորութիւն ունեմ։ Երբ մեր տխուր, միակերպ կեանքը ձանձրացնում է ինձ, երբեմն նստում մտածում եմ անցեալի կամ հեռու ապագայի մասին, բայ…

Կան մենավոր, մենակ սրտերանհայտ, անտես հեռուներում,խոր ու մթին անտառներում. Ո՞վ է նրանց ողջույն բերում... Մոլդովական երգից Այդ տունը վաղուց, շ…

Վաղուց, շատ վաղուց, գուցե դեռ պապերի օրից Մինասի ու Թևոսի այգիները գտնվում էին իրար կողքի։ Իրանք իսկապես այգիներ չէին, այլ փոքրիկ պարտեզներ՝ ծուռումո…

Հենց իր անվանակոչության օրը ս. Գևորգ եկեղեցու երեսփոխ, ծխական դպրոցի հոգաբարձու, Մարդասիրական ընկ. անդամ, քաղաքային դումայի իրավասու, սանիտարական հան…

Իմ սենյակի լուսամուտը բացվում է մի փողոցի վրա, ուր քաղաքապահ ոստիկան չի կանգնում։ Ինչ ասել կուզի, որ այս հանգամանքը հաճելի է ինձ. բայց այստեղ իմ նպատ…

Ժամը չորսն է։ Սոլոլակ թաղը ճաշում է։ Օրվա այս պահին Թիֆլիսի այդ հարուստ թաղի արտաքին տեսքը խաղաղ է, ինչպես գյուղը հնձի ժամանակ։ Փողոցների և գրասենյ…

Ուշ, խավար երեկո է։ Դուրսը շրխկոցով անձրև է գալիս, այնքան վարար, որ գյուղացիներին թվում է, թե սկիզբն է մի նոր ջրհեղեղի։ Գյուղական քահանա տեր-Սիմոնի …

Այն ամառանոցը, ուր պատահել է այս դեպքը, այնքան փոքր է, որ աշխարհագրական մեծ քարտեզում ասեղի ծայրի չափ տեղ էլ չի բռնում և անունը նույնիսկ չի հիշվում։ …

Ընկերուհիները զրուցելով կեսգիշերին վերադառնամ էին տուն։ Նրանք հենց նոր դուրս եկան պարահանդեսից և այժմ, լուռ փողոցով անցնելով, խոսում էին այդ մասին։ …

Թվաբանության ուսուցիչ Արամ Սարոյանն այդ առավոտ զարթնեց սովորականից ուշ՝ հոգնություն ու դժգոհություն արտահայտող աչքերով։ Շտապ հագնվելով նա, առանց կնոջ…

Ձյուն է գալիս... Սպիտակ փաթիլները, ինչպես խնձորենու ծաղկաթերթեր, դողալով ու երկյուղած իջնում են տանիքների վրա, մարդկանց գլխին, ուսերին, ձիերի մեջքին…