Ա՜խ, ի՜նչ լավ են սարի վըրաԱնցնում օրերն, անո՜ւշ, անո՜ւշ,Անըրջային, թեթևասահԱմպ ու հովերն անո՜ւշ, անո՜ւշ։ Ահա բացվեց թարմ առավոտՎարդ է թափում սարին…

Մեր ուշքն ինչո՞ւ ես կախարդումՍիրո անհոգ երգերով,Մեր աչքն ինչո՞ւ ես դու խաբումՑնորական պատկերով։ Այս օրերում հարկավոր չենԶբոսանքներ հոգեկան,Նայի՛ր …

I Մեր գյուղն էն է, որ հըպարտ,Լեռների մեջ միգապատ,Խոր ձորերի քարափին՝Ձեռը տըված ճակատին՝Միտք է անում տըխրադեմ․Ի՞նչ է ուզում՝ չըգիտեմ․․․ Պաս չենք…

(Կովկասյան առասպել) Լավ չեմ հիշում, թե որ դարում,Հին ժամանակ, մեր աշխարհումԱսում են թե՝ կար մի իշխան.Մի մեծ իշխան, էնքան ուժեղ, Որ…

ՄԻ ԵՐԿՈՒ ԽՈՍՔ Լավ չեմ հիշում՝ երկրորդ, թե երրորդ դասարանի աշակերտ էի։ Մի ուսումնական ծանոթ ունեինք, օտար մարդ էր, մե-մեն մեր տունն էր գալիս, մերոնց …

Երազեցի շարունակԻմ կյանքի մեջ ես մանկուց,Ու մընացի միշտ մենակՊատրանքի մեջ՝ ես մանկուց։ Ես չըգտա ոչ մեկինԵրազներից իմ շըքեղ,Եվ ոչ մի մարդ, ոչ մի կի…

Անտառը հառաչանքով լիքն էր։ Աշնան չարագուժ ցրտերն ու անգութ որսկանները մտել էին նրա մեջ։ Իր մահաբեր թույնը թափելով՝ սուլում էր դառնաշունչ քամին։ Նրա …

I Մի խումբ ընկեր երեխաներ էինք։ Գյուղացի երեխաներ։ Ոչ ուսումնարան կար, ոչ դաս, ոչ դաստիարակություն․ ազատ էինք միանգամայն ու խաղում էինք, ի՜նչքան էի…

Ա՛խ, երանի թե լիներ մի հնար Այդ ժպիտը միշտ քո դեմքին մնար.Ես վախենում եմ մի ժամից հետոԱնցնի խնջույքը, և կյանքից դժգոհ Մտածմունքներով դարձյալ դու տ…

Մեկն էլ այն է հոգուս անթիվ տենչերի,Որ իմ աչքով տեսնեմ հույզը ջըրերի, Ալեկոծվող օվկիանոսի մի տագնապ.Ահեղագոչ ալիքները լեռնաչափ Բարձրանային իրար վրա…

I Բարձրադիր լանջում բարձր սարերիԱղոթք է անում լուռ կանգնած մենակՀին հիշատակը հին–հին դարերի―Քրիստոնեից միանձանց մի վանք։Նրա սըրածայր գմբեթը քա…

Դո՛ւք, մեծ հայրերի ընկած զավակներ,Դո՛ւք, ո՜վ ստրուկներ մոլի կրքերի,Դուք, ո՜վ զեխության խղճալի հյուրեր,Որ շվայտ կյանքին դարձել եք գերի. Դո՛ւք, որ ը…

Լինում է, չի լինում՝ մի աղքատ ջաղացպան։ Մի պատռված քուրք հագին, մի ալրոտ փոստալ գլխին ապրելիս է լինում գետի ափին, իր կիսավեր ջաղացում։ Ունենում է մի…

Երբ որ Լոռու ձորերից հայ գյուղացին Ալեքսանդրապոլ յուր կնոջ քաղած հոնով աղ առնելու գնա, հացը պակասած ժամանակ յուր շինած թին կամենա տանել Շորագյալ հացի…

Գիժ Մոծակի պարի ժամինԶարկեց հանկարծ աշնան քամին,Ուժը խըլեց, ուշքը տարավ։Գիժը մին էլ մըտիկ արավ, Որ էն արևԱշխարհքն արդեն պատած ողջ սև,Լացով, թացով …