1936թ. դեկտեմբերի 5_ին Վարպետն արդեն հայրենիքում էր
1936թ. դեկտեմբերի 5_ին Վարպետն արդեն հայրենիքում էր
Avetik Isahakyan
Avetik Isahakyan

Related works

Avetik Isahakyan
Poem

Ցերեկվա ոսկի լույսերը մեռան

Ցերեկվա ոսկի լույսերը մեռան,Ծածկել է թևը մթին լռությանԱնտառ, լեռ ու ձոր:Քնել են անդորր`Ուղիներ փոշոտ, կամուրջ սալհատակ`Անդուլ ծեծկըված կուռ ոտների տա…
Avetik Isahakyan
Poem

Որտեղ է ընկած

Որտե՞ղ է ընկածԱյն քարը հիմի,Որ հողիս վրաՇիրիմ պիտ լինի; Իմ թափառ կյանքում,Մարդ ի՞նչ իմանա,Չե՞մ նստել, թախծելԱյդ քարի վրա… 1909Երևան
Avetik Isahakyan
Poem

Արևելքից մի հավք եկավ

Արևելքից մի հավք եկավՈսկի հակինթ թևերով, -Վառ արևի խորքից եկավԱշխարհով մեկ` ձայն տալով. - ‹‹Ես եմ կյանքը. – կյանքն է երազՄեծ քնի…
Avetik Isahakyan
Letter

Վիկտորիա Աբովյանին, 1911թ․, Պոլիս

<...> Հոգիս, բժիշկին էլ ասա, որ ինձ նամակ գրե. ի՞նչ եք անում, ո՞ր եք... Եթե այսպես շուտ ինձ մոռացաք, տարիներ հետո անունս իսկի չպիտի հիշեք նույն…
Avetik Isahakyan
Poem

Մայրս տեսավ ինձ շատ տխուր

Մայրս տեսավ ինձ շա˜տ տխուր,Շ˜ատ հուսահատ, մեկուսի.Գիրկն առավ, սրտին կպա,Ու լցվեցի, ու լացի: Ա`խ, մերիկ ջան, մեկ նայե՛, տե՛ս,Սիրտս խորուն…
Avetik Isahakyan
Poem

Մի երեխա քնից զարթնել

Մի երեխա քնից զարթնելԼաց էր լինում աղիողորմ:Սրտի ուզած բաներն ամենՏեսել էր նա պերճ երազում,Եվ զարթնելով բոլորը մեկԿորցրել էր, ու սրտաբեկՀիմա նստել, լ…
Avetik Isahakyan
Poem

Քայլում եմ մենակ անտառի խորքում

Քայլում եմ մենակ անտառի խորքում,Դեղին տերևը թափվում է վերաս.Ո՛չ վիշտ եմ սգում, ո՛չ սեր եմ երգում, -Իմ հոգում չըկա ո՛չ աստղ, ո՛չ երազ: Եվ մըխրճվում ե…
Avetik Isahakyan
Poem

Մայրիկիս

Հայրենիքես հեռացել եմ,Խեղճ պանդուխտ եմ, տուն չունիմ,Ազիզ մորես բաժանվել եմ,Տըխուր – տըրտում, քուն չունիմ: Սարեն կուգաք, նխշուն հավքե’ր,Ա…
Avetik Isahakyan
Poem

Ընկերներըս վաղ են մեռել

Ընկերներըս վաղ են մեռել,Սիրող սրտերն հող են դառել.Չոր ծառի պես ես եմ կեցել,Ընկերներըս հող են դառել; Անգին մայրըս, ա˜խ մեջքը կոր,Անկուշտ հողին …
Avetik Isahakyan
Poem

Մենակ մանկության օրերն են անո՛ւշ

Մենակ մանկության օրերն են անո՛ւշ,Գողտրիկ ու բուրյան, չըքնա՛ղ ոսկեփայլ.Եվ այնուհետև մեր կյանքը անհույսԳահավիժում է անդունդը մըռայլ; Ու մեկիկ – …
Avetik Isahakyan
Poem

Հայրենի հողը

Եղել է հնում, պերճ արևելքումՄի քաջ զորավար՝ հայրենապաշտպան,Աոանց ընկճելու երկրի թշնամուն՝Նըրա սուրը երբեք չի մտել պատյան։Նըրա արձակած տեգը խոլականԹշն…
Avetik Isahakyan
Poem

Մահը

Անտես, անձայնՄի քարավանԳիշեր ու զորԿերթա˜, կերթ˜ա …Ողջ աշխարքըԿըտրորե,Փոշի կանե,Քամուն կուտա: Եվ հավիտյանԿերթա˜, կերթա&tild…
Avetik Isahakyan
Poem

Գիտե՛մ, խաչըդ ծա՛նր է, հսկա.

- Գիտե՛մ, խաչըդ ծա՛նր է, հսկա.Ո՛վ մարդ, ընկեր, եղբայր ի՛մ,Քեզ մո՛տ, քեզ մո՛տ կուգամ ահա՛.Կրծքիս սեղմեմ, արտասվիմ:Ես էլ քեզ պես օր ու գիշեր,Անհուն, ան…
Avetik Isahakyan
Poem

Հեռավոր ծովի լռիկ ափերում

Հեռավոր ծովի լռիկ ափերումԽոր վերքը սրտիս ընկած էի ես.Անգըղն էր ժայռին կտուցը սրում,Շուրջս ամայի` գերեզմանի պես: Եվ տեսնում էի զմրուխտ ջրերովՄի նավ է…
Avetik Isahakyan
Story

Համբերանքի չիբուխը

Երկաթուղին ոլորվում էր Շիրակի ծաղկած դաշտերում: Վագոնի լուսամուտից նայում էի այնքան սիրելի հողի կտորին, ուր խաղաց ու անցավ իմ բախտավար մանկությունը։ …